Játning: Ég og nágranni minn (framhald af framhaldinu af framhaldinu)

Hola lovers,

Hér fyrir neðan er játning sem ég sendi Bleikt.is og bað þær um að birta nafnlaust, því ég vildi ekki að kærastinn minn kæmist að því hvað fram fór á milli mín og nágranna míns.

En einhverra hluta vegna hefur ritstjórn Bleikt.is ákveðið að birta ekki bréf mín, og ég sé mér því miður ekki annað fært í stöðunni en að gera það sjálf, ef ske kynni að ég einn daginn ætti ég ekki afturkvæmt.

****

frá: tiskublogg@gmail.com
til: jatningar@bleikt.is
dagsetning: 27. júlí 2011 kl. 10:42
titill: játning mín


Kæra ritstjórn,

Hér er játning mín.

Ég treysti því að þið haldið nafni mínu leyndu þegar þið birtið hana. Ég vil nefnilega síður að kærasti minn komist að þessu.

xoxo

-h

******

Játning: Ég og nágranni minn

Ég á nágranna. Hann er myndarlegur, einhleypur og vel stæður. Þegar ég er andvaka fer ég stundum út á svalir og horfi á hann sofa. Þaðan er nefnilega prýðilegt útsýni inn í svefnherbergið hans, sérstaklega ef ég stend uppi á kolli og teygi fram álkuna. Hann er fallegur þegar hann sefur.

Vandamálið er bara að ég á kærasta.

Það kom samt ekki í veg fyrir að ég byði honum inn í síðustu viku.

Það var alveg óvart. Kærastinn var í veiðiferð, ég var nýkomin úr brasilísku vaxi og hafði komið við á leiðinni heim og keypt mér hvítvín, ostrur, humar og franska súkkulaðiköku. Og þegar ég var rétt búin að híma frammi á stigapalli fyrir utan íbúðina hans í tæpan klukkutíma þá rakst ég óvænt á hann. Ég missti töskuna mína og út úr henni datt lítil flaska af unaðsolíu. Við beygðum okkur bæði til að taka hana upp. Hendur okkar snertust. Ég brosti til hans undan hárinu og hann hnerraði. Síðan spurði ég hann hvort hann gæti ekki hjálpað mér að bera unaðsolíuna inn. Hann varð ráðvilltur á svipinn af losta, ræskti sig nokkrum sinnum og kinkaði svo kolli. Þegar við komum inn sagði ég honum að hann gæti lagt unaðsolíuna frá sér inni í svefnherbergi. Hann gerði það og lét einsog hann sæi ekki bleiku handjárnin sem ég hafði óvart skilið eftir á satínkoddanum.

Þegar hann kom fram var ég búin að opna hvítvínsflöskuna og af gömlum vana hafði ég óvart hellt í tvö glös. Ég vildi síður að þetta fína vín færi til spillis svo ég spurði hvort hann vildi ekki bara drekka það með mér. Hann var ógurlega kurteis og hristi fyrst höfuðið og afþakkaði, þó ég sæi vel að hann langaði ekkert meira en að þiggja hvítsvínsglasið og eiga stund með mér. Ég ítrekaði því boðið og það þurfti ekki mikið til að sannfæra hann um að segja já; það tók ekki nema nokkrar mínútur. Ég settist við eldhúsborðið, hann kaus frekar að standa, og hann hlýtur að hafa verið mjög óöruggur og spenntur í nærveru minni, því hann drakk vínið mjög hratt og kláraði úr glasinu í u.þ.b. þremur sopum. Hann leit staðfastur í augun á mér, lagði glasið á borðið og þakkaði fyrir sig. Rödd hans var full af þrá. Ég kom auga á blett á buxunum hans efst á lærinu, rétt undir nára. Ég er áhugamanneskja um þvottaefni, svo ég lagði höndina á blettinn, nuddaði hann og sagði honum að ef hann vildi gæti hann farið úr buxunum og ég gæti lagt þær í bleyti fyrir hann og fjarlægt blettinn.

Hann kipptist við og bakkaði frá mér, einsog hann væri hræddur um að lostinn myndi bera hann ofurliði þá þegar. Svo opnaði hann munninn og virtist í þann mund að segja eitthvað fallegt þegar við heyrðum skerandi hávaða, glugginn opnaðist og eldhúsið fylltist af blindandi ljósi.

Ég veit ekki hvað gerðist síðan. Við rönkuðum við okkur mörgum klukkutímum seinna þarsem við lágum bæði á eldhúsgólfinu. Hvítvínið var orðið hlandvolgt og það var komin skrýtin lykt af ostrunum. Nágranni minn settist upp, leit ringlaður í kringum sig og svo fékk hann fossandi blóðnasir. Ég rétti honum eldhúsrúllublað, en hann sló á hönd mína og hljóp svo fram. Stuttu síðar heyrði ég hann skella hurðinni inn til sín.

Nú eru fjórir dagar síðan þetta gerðist. Kærastinn minn kemur heim úr veiðiferðinni á morgun. Ég get ekki sofið, því mig dreymir í sífellu að ég liggi nakin á köldum bekk, umkringd blindandi ljósum. Hávaðinn er ærandi, en hvernig sem ég reyni get ég hvorki hreyft legg né lið. Ég get heldur ekki litið til hliðanna og þessvegna get ég ekki séð þá sem eru á hreyfingu í kringum mig. Þeir eru samt þarna, rétt utan við sjónsvið mitt og líkjast helst skuggum af litlum börnum. Ég öskra þegar þeir stinga mig, en einhverra hluta vegna kemur ekkert hljóð.

Nágranni minn getur heldur ekki sofið. Ég hef eytt undanförnum nóttum úti á svölum og horft á hann bylta sér.

---------

frá: tiskublogg@gmail.com
til: jatningar@bleikt.is
dagsetning: 28. júlí 2011 kl. 11:47
titill: Re: játning mín – framhald


Játning: Ég og nágranni minn (framhald)

Ég er fegin því að þið skuluð ekki hafa birt játninguna sem ég sendi ykkur í gær, því ég hef nú nokkru við hana að bæta.

Eftir að ég sendi ykkur póstinn í gærmorgun þá fékk ég heiftarlegan höfuðverk. Ég reyndi að hringja í mömmu mína og biðja hana að keyra mig upp á spítala, en þegar ég tók upp gemsann kom bara skrýtið suð og svo birtust undarleg tákn á skjánum. Ég tók upp heimasímann og hann virkaði ekki heldur. Ég endaði því á að skjögra út á götu, stöðva þar bíl og biðja ökumanninn að keyra mig upp á bráðamóttöku. Læknarnir þar óttuðust að um heilablæðingu væri að ræða svo ég var send rakleiðis í sneiðmyndatöku.

Og þið eigið aldrei eftir að trúa því hvað þar kom í ljós.

Svo virðist vera sem ég sé með litla málmplötu í höfuðkúpunni. Hún er staðsett á enninu, rétt við hársvörðinn, en læknarnir gátu ekki almennilega séð hversu stór hún er eða úr hverskonar málmi, því hún sendir frá sér einhverskonar segulmagnaðar bylgjur sem höfðu áhrif á tækið og bjöguðu myndina.

Ég heyrði af þögn læknanna að þeir hafa aldrei séð neitt þessu líkt áður. Þeir kröfðust þess að ég tæki allskonar próf til að athuga hvort að platan hefði áhrif á heilastarfsemi mína, en fundu ekkert óeðlilegt, fyrir utan niðurstöður persónuleikaprófs sem voru í hæsta máti undarlegar. Læknarnir fullyrtu nefnilega að niðurstöðurnar bæru vott um mikilmennskubrjálæði og skort á hæfileikanum til þess að setja sig í spor annarra. En hvert heilvita mannsbarn hlýtur að sjá að þær niðurstöður hafa ekki við nein rök að styðjast í mínu tilfelli. Þeir ætluðu ekki að hleypa mér heim, en þarsem höfuðverkurinn hvarf eins og dögg fyrir sólu og ég virðist ekki vera í lífshættu þá krafðist ég þess að fá að fara, og þeir gátu ekki haldið mér.

Þegar ég kom heim bankaði ég lengi á dyrnar hjá nágranna mínum. Hann kom ekki til dyra. Ég veit samt að hann var heima, því ég fór út á svalir og kíkti inn í svefnherbergi til hans, og þar sat hann á rúmbríkinni á nærbrókinni einni fata, studdi olnbogum á hné og hélt um höfuðið á sér einsog hann væri sárkvalinn. Ég skrifaði honum miða um málmplötuna og stakk undir hurðina hjá honum. Það eru 18 klukkutímar síðan, en hann hefur ekki enn haft samband.

Ég svaf ekkert í nótt. Kærastinn er væntanlegur úr veiðiferðinni á hverri stundu. Ég veit ekki hvernig ég á að útskýra þetta fyrir honum og ég efast um að hann eigi eftir að trúa mér.

En kannski trúir hann mér ef hann strýkur yfir ennið á mér.

Ég finn nefnilega fyrir málmplötunni. Hún er þarna undir húðinni, sporöskjulaga og á stærð við tíkall. Og þegar ég strýk yfir hana get ég ekki losnað við þá tilfinningu að frá henni stafi hiti.

----------

frá: tiskublogg@gmail.com
til: jatningar@bleikt.is
dagsetning: 29. júlí 2011 kl. 13:25
titill: Re: játning mín – framhald

Játning: Ég og nágranni minn (framhald af framhaldinu)

Það gerðist aftur í nótt. Ég lá uppi í rúmi og kærastinn svaf við hlið mér þegar ég heyrði hljóðið. Ég þekkti það samstundis. Örskömmu síðar fylltist herbergið af blindandi ljósi.

Þegar ég rankaði við mér var orðið bjart úti. Kærastinn svaf enn. Ég vakti hann og spurði hvað hefði gerst, hvort hann hefði heyrt eitthvað eða séð, en hann hló bara að mér og sagði að mig hefði verið að dreyma.

En ég veit að mig var ekki að dreyma.

Eftir að hann fór í vinnuna bankaði ég hjá nágrannanum. Hann kom ekki til dyra. Ég kíkti inn í svefnherbergið hans en hann var ekki þar.

Ég held að hann hafi verið þarna í nótt, í ljósinu þegar ég var tekin. Ég man það ekki beinlínis, þetta er frekar tilfinning sem ég hef. Svipuð því og þegar maður er viss um hafa dreymt einhvern en getur ómögulega rifjað upp drauminn.

Höfuðverkurinn er orðinn verri. Hvað á ég að taka til bragðs?

--------

frá: tiskublogg@gmail.com
til: jatningar@bleikt.is
dagsetning: 30. júlí 2011 kl. 11:57
titill: Re: játning mín – framhald


Játning: Ég og nágranni minn (framhald af framhaldinu af framhaldinu)

Nágranni minn er horfinn. Lögreglan bankaði uppá í gær og sagði að hann hefði ekki komið í vinnuna síðan daginn sem ég bauð honum inn. Hann hafði ekki svarað í símann og það hafði enginn heyrt í honum. Lögreglan spurði hvort ég hefði séð til hans. Ég sagði þeim ekki neitt. Þeir brutu upp hurðina að íbúðinni hans en hann var ekki þar.

Bíllinn hans stendur ennþá hér fyrir utan og ég býst við því að það verði lýst eftir honum í fréttunum í kvöld. Það er verið að slæða höfnina núna, en ég veit að þeir finna hann ekki þar.

Hann hefur verið tekinn, en honum hefur ekki verið skilað aftur.

Ég óttast nú mjög um eigið öryggi.

Þessvegna bið ég ykkur um að birta játningar mínar, svo einhver viti sannleikann, ef allt fer á versta veg.

xoxo
-h

dásamleg afmælisgjöf frá aðdáanda

Hola lovers,

Tískublogginu var að berast þessi dásamlega afmælisgjöf í tilefni eins árs afmælis síðunnar.

Er þetta ekki fallegt?

Og hversvegna í ósköpunum hefur bara einn aðdáandi sent mér afmælisglaðning? Kunnið þið ekki að skammast ykkar?

xoxo
-h

TÍSKUBLOGGIÐ EINS ÁRS

OMG LOVERS ÞÁ ER KOMIÐ AÐ ÞVÍ TÍSKUBLOGGIÐ Á AFMÆLI Í DAG OG ER ORÐIÐ EINS ÁRS OG OMG ÉG TRÚI ÞESSU ALVEG OG TIL HAMINGJU VIÐ OG VONANDI NJÓTIÐ ÞIÐ DAGSINS OG FÁIÐ YKKUR KÖKU EN PASSIÐ YKKUR SAMT Á ÞVÍ AÐ FITNA EKKI!

XOXO
-h

átfitt dagsins

Uppblásanlegur latexsamfestingur: Af kærasta.

Latexsokkar: Gefins.

xoxo
-h

stelpur; takmarkaður orðaforði og almennur þekkingarskortur

Hola lovers,

Á föstudaginn las ég svolítið í Fréttablaðinu sem gladdi mig mikið. Það var viðtal við eina kvenkyns íþróttafréttaritarann í sjónvarpi allra landsmanna og fyrirsögnin var „Vil ekki að talað sé við mig eins og stelpu“.

Fyrirsögnin vísar til þess þegar hún nefnir að hún biðji íþróttamenn og þjálfara sem tala „mjúklega“ til hennar eða „nota annan orðaforða“ vinsamlegast um að tala ekki við sig eins og stelpu. Hún og viðmælendur hennar vita (og eru greinilega sammála um) að þekkingarskortur og lítill orðaforði sé hið náttúrulega og eðlilega ástand stelpna.

Þetta er nokkuð sem ég hef lengi vitað og það gleður mig að sjá viðtal við stelpu sem gerir sér grein fyrir þessu líka. Ég er einnig fegin því að hún brýni það jafnt fyrir viðmælendum sínum sem og lesendum blaðsins að „mjúklegur háttur“ sé sá sem almennt beri að nota þegar yrt er á stelpu. Því það er því miður orðið allt of algengt að fólk tali við stelpur eins og þær séu venjulegt fólk og hvessi jafnvel við þær róminn (sem má ekki, því þær eru svo viðkvæmar).

Þetta viðtal er svo sannarlega hressandi mótvægi við annan ófögnuð sem virðist fá að grassera á Rúv þrátt fyrir að ég hafi beinlínis lagt við því blátt bann.

[Já, ég er að tala um Sokkabandið. En engar áhyggjur lovers, þær systur eru með það yfirlýsta markmið að tala við stelpur með „vit í kollinum“, en eins og við vitum öll (og ummæli íþróttafréttakonunnar undirstrika) er þar ekki um auðugan garð að gresja, svo ég býst við því að þátturinn verði sjálfdauður hvað og hverju.]

Áhugasamir geta annars fundið viðtalið við íþróttafréttakonuna í heild sinni hér.

xoxo
-h

Þegar þið sjáið svona fyrirbæri skuluð þið samstundis milda róminn og einfalda orðaforðann, lovers.

inspiration dagsins

 xoxo
-h

sönnun á því að karlar eru áhugaverðari og hæfileikaríkari en konur í 84,6% tilvika

Hola lovers,

Ég veit ekki hvursu vel þið fylgist með í fjölmiðlaheiminum, en nú nýverið tók nýr ritstjóri til starfa á Monitor. Hann skrifar lítinn pistil í nýjasta tölublaðinu þarsem hann kveður forvera sinn í starfi og kemur svo með svolitla yfirlýsingu sem mætti túlka sem ritstjórnarstefnu, en hann skrifar að hann ætli að „gera áhugaverðu hæfileikafólki hátt undir höfði“.

Það þykir mér verðugt markmið og það gleður mig líka að í þessu tölublaði rennir hann stoðum undir þá kenningu sem ég hef lengi haft um að karlar séu sannarlega miklu hæfileikaríkari og áhugaverðari en konur.

Og ef eitthvað er að marka blaðið þá eru karlar áhugaverðari og hæfileikaríkari en konur í nákvæmlega 84,6% tilvika.

Ég fór í gegnum blaðið og taldi andlit á myndum. Þau eru 52 talsins. 44 þeirra eru karlmannsandlit og 8 þeirra eru kvenmannsandlit (og þar af er reyndar fjórðungur, eða 2 myndir, auglýsingar).

Hlutfallið í myndbirtingu Monitor er því eftirfarandi:

Karlar: 84,6%
Konur: 15,3%

Og það segir líka sitt um gjörvuleika kvenna að þau tvö viðtöl við íslenskar konur sem finna má í blaðinu snúast hvorki um hæfileika þeirra né gjörðir, heldur um smekk þeirra og neytendahegðun.

Ykkur til glöggvunar birti ég hér síður blaðsins, með talningu minni. Ég sleppi því að birta síður þarsem engin andlit er að finna.

xoxo
-h

ástarbréf til Vefpressunnar ehf. - ekki fyrir viðkvæma

Hola lovers,

Ég held að Vefpressan ehf. sé uppáhaldsfyrirtækið mitt. Það er vegna þess að Vefpressan ehf. á flesta netmiðla á Íslandi (þ.m.t. Bleikt.is, sem er uppáhaldsheimasíðan mín) og fyrirtækið hefur unnið mjög markvisst að því að draga úr fréttaflutningi og einbeita sér frekar að því að ala upp íslenskt kvenfólk, móta skoðanir þeirra, segja þeim hvað þær eiga að kaupa (í netverslun sem Vefpressan ehf. á), segja þeim hvernig þær eigi að hegða sér á Facebook, segja þeim hvernig þær eigi að hegða sér í kringum karlmenn, segja þeim hvernig þær eigi að klæðast, verja feminískan rétt þeirra til að fá sér sílikon og ganga á háum hælum og síðast en ekki síst hefur Vefpressan ehf. innrætt konum þann algilda sannleika að það tekur enginn mark á því sem konur skrifa nema pistlinum fylgi mynd þarsem sést í a.m.k. 2/3 hluta af brjóstunum á þeim.

Og þá er að sjálfsögðu ónefnt þegar Vefpressan ehf. keypti vefritið Eyjuna og gerði sér lítið fyrir og mokaði út öllum konum þar, enda höfðu margir þær grunaðar um að vera kvenrembur (femínistar). Fyrir það löðurmannlega verk á Vefpressan góðar þakkir skildar, einsog ég fjallaði ítarlega um í þessari færslu.

Miðlar Vefpressunnar ehf. taka uppeldishlutverk sitt alvarlega og starfsfólkið er óþreytandi við að koma með ábendingar til kvenna um hvað þær eiga að elska (svar: töskur og skó), hvernig þær eiga að vilja vera í sumar (svar: sumarlegar og sætar) og hvernig þær eiga að borða til að léttast (svar: svona og svona og svona en ekki svona).

Vefpressunni ehf. er líka mjög umhugað um birtingarmynd kvenna á internetinu og fylgist greinilega grannt með því ef einhverjar óæskilegar konur birta myndir sem smætta kvenkynið einsog það leggur sig. Því auðvitað eiga konur sem uppfylla ekki þær ströngu útlitskröfur sem Vefpressan ehf. gerir til kvenna ekkert að vera að birta myndir af sér af netinu. Því það er einfaldlega „bara óhugnalegt“, svo ég vitni í grein sem birtist nýverið á Pressunni.

Og myndirnar af konunum sem fylgja eru sannarlega óhugnalegar og hljóta að fylla hvern þann sem skoðar ógeði.

Þar má sjá hvorki meira né minna en 10 myndir sem konur dirfðust að birta af sér á opinberum samskipta- og spjallvefum!

Bíræfnin í þessum konum gengur náttúrulega jafn mikið fram af mér og blaðamanni Pressunnar.

ATH AÐ VIÐKVÆMIR ERU VARAÐIR VIÐ ÞVÍ AÐ SKOÐA ÓHUGNAÐINN Í MYNDEFNINU SEM BIRTIST HÉR AÐ NEÐAN.

Í grein Pressunnar kemur fram að á internetinu finnist t.d. konur yfir kjörþyngd sem hika ekki við að birta myndir af sér þarsem þær eru léttklæddar:

Rauðhærð kona hefur sett sjálfmynd á netið og kært sig kollótta um þau áhrif sem þessi óhugnaður getur haft á góðborgara:

Og síðast en ekki síst þá má í greininni finna dæmi þess að jafnvel hafi gráhærð kona birt mynd af sér á brjóstahaldaranum einum fata:

Ég veit að þið eruð jafn sjokkeruð og ég, lovers.

En við getum þó alltént þakkað fyrir að starfsfólk Vefpressunnar ehf. sé sífellt á tánum og alltaf á vaktinni.

Við skulum bara vona að einhverjar konur yfir kjörþyngd, rauðhærðar konur og gráhærðar lesi þessa frétt og átti sig á óhugnaðinum sem útlit þeirra er og þær sjái í kjölfarið sóma sinn í því að hlífa öðru fólki við því að þurfa að horfa á þær.

xoxo
-h

sorglegar og loðnar konur krefjast áþreifanlegrar viðurkenningar á því að þær séu aðlaðandi

Hola lovers,

Ekki er nú öll vitleysan eins. Núna eru einhverjar loðnar og óaðlaðandi kvenrembur að fara í eitthvað sem þær kalla „Druslugöngu“ 23. júlí næstkomandi.

Ég hef nú ekki kynnt mér markmið þeirra til hlítar, en heyrði útundan mér að þau hefðu eitthvað með það að gera að mótmæla því að horft sé á klæðaburð kvenna sem verða fyrir „kynferðisofbeldi“.

Það hlýtur að vera misskilningur því allir vita að karlmenn eiga rétt á því að hafa óheftan aðgang að líkömum kvenna öllum stundum, sama hvernig þær eru klæddar. Og að trúa því að heil ganga verði farin til þess að krefjast þess að karlmenn hafi sjálfsstjórn innan um snöggklætt kvenfólk er náttúrulega út í hött, því auðvitað ætlast enginn til þess að karlmenn bæli niður náttúrulegar hvatir sínar þegar þeir sjá eitthvað sem þeir girnast í heppilegum umbúðum. Og eiginlegt „kynferðisofbeldi“ er heldur ekki til, því það sem sumir kalla kynferðisofbeldi og meintar nauðganir er ekki annað en leið karlmanns til að tjá aðdáun sína. Einsog ég hef fjallað um áður hér á síðunni þá er þetta eiginlega ákveðið form hróss, enda er það vitað mál að karlar eiga oft erfitt með að tjá tilfinningar sínar í orðum og nota því aðrar aðferðir til þess að tjá hug sinn, einsog hefur verið gerð ítarleg skil í fjölmörgum pistlum á Bleikt.is og fleiri góðum síðum.

Þvert á móti sýnist mér á heimasíðu þeirra að tilgangur Druslugöngunnar sé aðallega sá að krefjast þess að karlmenn í samfélaginu viðurkenni þær sem kynverur og sýni þeim þann kynferðislega áhuga sem þær telja að þær eigi tilkall til kynferðis síns vegna, þrátt fyrir það að vera ljótar. Þær ætla held ég að mótmæla þeirri kynferðislegri hunsun sem þær hafa orðið fyrir með því að klæða sig einsog „druslur“, sem er í rauninni bara klæðaburður sem allar konur með alvöru sjálfsvirðingu hafa fyrir löngu tileinkað sér, og síðan ætla þær að skakklappast niður einhverja götu (ég geri ekki ráð fyrir því að nein af þeim kunni að ganga á hælaskóm) og heimta að karlmenn horfi á þær girndaraugum og hunskist kannski til að tjá girnd sína, óumbeðnir.

Þær eru með öðrum orðum að ætlast til þess að karlmenn hrósi þeim svolítið, og á áþreifanlegan hátt.

Þessi fáránlega tilraun þeirra er náttúrulega dæmd til að mistakast, því auðvitað vita allir að það eru bara sætar og fallegar konur sem klæddar eru á ákveðinn hátt sem verða fyrir ágengri kvensemi og fá hrós, og því er þess varla að vænta að nokkur nálægur karlmaður vilji einusinni pota litla fingri í þær loðnu.

Ég ætla bara rétt að vona að þær taki tillit til okkar hinna sem horfum og raki á sér lappirnar áður en þær troða sér í netasokkabuxurnar.

xoxo
-h

Er þetta einungis forsmekkurinn af því sem við munum sjá 23. júlí?

átfitt dagsins

Bolur: Fékkst gefins í Hjálpræðishernum.

Leggó: Keyptar á útsölu.

Fylgihlutur: Barn sem ég fann liggjandi útí vagni fyrir utan hús í næstu götu. Það var enginn að nota það svo ég tók það.

xoxo
-h

inspiration dagsins

xoxo
-h