Stundum kemst ég ekki hjá því að heyra fréttir, þó ég reyni yfirleitt að forðast þær. Og ég komst ekki hjá því að heyra af franska ólívubóndanum sem var handtekinn í New York um daginn. Ennfremur las ég á einhverju femínistabloggi (sem ég les afþví maður þarf að þekkja óvininn) að fólk talar um að hann hafi nauðgað, eða reynt að nauðga, konu.
Ég vil fá að leiðrétta þennan misskilning.
Það er ekki hægt að nauðga konu, einfaldlega afþví að það er ekki til neitt sem heitir nauðgun. Því þótt það séu viðtekin sannindi að karlmenn eigi að hafa óheftan aðgang að líkömum kvenna öllum stundum og það sé ekkert í heiminum verra en að neita karlmanni um kynlíf, þá hefur þetta orð með einhverjum óskiljanlegum hætti ratað inn í mál okkar (ég hef femínistana grunaða) án þess þó að sá verknaður sem það á að lýsa eigi sér stoð í raunveruleikanum. Orðið nauðgun skipar sér því á bekk með orðum einsog einhyrningur, dreki, hafmeyja og kentár, sem öll eru orð yfir ímynduð fyrirbæri, en hafa þó skotið svo sterkum rótum í menningu okkar í gegnum skáldskap, að flestir telja sig geta borið kennsl á fyrirbærið sem orðið á að lýsa yrði það einhverntímann á vegi þeirra, þó að í raunveruleikanum sé slíka veru hvergi að finna.
Raunveruleikinn. |
Túlkun einmana sjómanna á raunveruleikanum. |
Ég held nefnilega að fólk rugli saman nauðgun og meintri nauðgun, rétt einsog sjómenn forðum sáu svamlandi sækýr en einmanaleikinn villti þeim sýn svo þeir þóttust sjá limafagra snót stinga sér í gegnum öldurnar og kölluðu hafmeyju. En meint nauðgun er þegar kona misskilur meiningar karlmanns eða meinar honum aðgang að líkama sínum að ósekju. Dæmi um meinta nauðgun er t.d. þegar karl ætlar einfaldlega að hrósa konu svolítið fyrir fagran líkamsvöxt með því að fletta hana klæðum til að skoða hann betur, eða með því að stinga svolítið í hana typpinu, og hún bregst ókvæða við og ætlar að honum hafi gengið eitthvað illt til.
En spyr maður um leyfi áður en maður hrósar fólki? Nei.
Konan misskilur einfaldlega meiningar mannsins og ætlar honum einhvern annan vilja en hið saklausa athæfi lýsir. Konan gerist þannig sek um ætlanarökvillu (e. intentional fallacy) og meinar manninum aðgang að líkama sínum og gerir honum einnig upp ímyndaðar meiningar, og þannig er um meinta nauðgun að ræða.
Þetta er einföld orðsifjafræði, lovers.
En þessar meintu nauðganir geta haft alvarlegar afleiðingar fyrir menn, og ferla þeirra, einsog nýleg dæmi hafa sýnt. Og það er í raun sárara en tárum taki að vandaðir menn skuli geta lent í því að einstæð móðir í Bronx geti tekið það upp hjá sjálfri sér að eyðileggja blómlegan feril þeirra, einfaldlega afþví að hún þjáist af ætlanarökvillu, þannig að einföld samskiptavandræði þeirra eru blásin upp í fjölmiðlum.
Ég tel það sé afar einföld skýring á þessu tiltekna dæmi. Hann er franskur, hún er bandarísk. Þau tala ekki sama tungumálið = samskiptavandræði.
[Og þið sem viljið meina að það sé í alvörunni til eitthvað sem heitir nauðgun; Ég mæli með því að þið prófið að skoða fjölmiðla og athugið hvort þar sé oftar rætt um nauðganir eða meintar nauðganir. Og munið svo að fjölmiðlar endurspegla heiminn einsog hann raunverulega er, en ekki einsog þið viljið að hann sé.]
xoxo
-h
Loksins einhver með viti!
ReplyDeleteKv. kyndilberi núverandi kerfis.
Svo er mjög algengt að ljótar herfur reyni að ljúga því að maðurinn hafi viljað hrósa henni.
ReplyDeleteEf karlmaður heyrir vel það sem konan hefur að segja, þá er hún ekki falleg.
ReplyDeleteNú er ég sár, ég er alltaf alfarið sammála þér, ég man ekki eftir stöku orði frá þér sem ég var ekki fullkomlega sammála. En að hafmeyjur og einhyrningar séu ekki til ? ég græt mig í svefn !
ReplyDelete