ÞAÐ ER EKKI BANAL AÐ BIÐJA UM ANAL, eða: Hvernig ég lærði að slaka á og skilja að gat er gat er gat. - gestapóstur

Hola lovers,

Þarsem síðasti gestapóstur hans Pylz vakti svona mikla lukku þá hefur hann, eftir fjölmargar áskoranir lesenda, sent inn nýjan. Að þessu sinni tekur hann að sér að veita kvenkyns lesendum síðunnar sambandsráðleggingar um það hvernig á að þóknast karlmönnum.

Þannig að ef þið viljið ekki að mennirnir ykkar fari frá ykkur eða haldi framhjá, þá held ég að ykkur sé hollast að fylgja þeim. Því hér að neðan skrifar alvöru karlmaður og einsog þið vitið þá hafa alvöru karlmenn alltaf rétt fyrir sér.

xoxo
-h

***

Ef það er eitthvað sem stelpur telja heilagra en vinkonuna á sér þá er það afturendinn á þeim. No offence, en stundum held ég að konur hafi tekið þessa “my body is a temple” pælingu aðeins of langt.

Við karlmenn erum nú einu sinni þannig gerðir að við erum með meiri kynhvöt en konur. Okkur nægir ekki eitt gat á einni konu. Munnmök eru blessunarlega orðið frekar beisikk dæmi í dag, en því miður er ekki hægt að segja hið sama um endaþarmsmök. Og við karlmenn erum líka frábrugðnir konum að öðru leyti: Við erum landnemar. Við viljum sigra ný lönd, kanna þau til þaula og drottna yfir þeim. Þessa áhrifa má gæta víða: Karlmenn fundu Ameríku - Kristófer Kólumbus og Leifur heppni. Karlmenn urðu fyrstir á tunglið – Neil Armstrong og hinn gaurinn sem enginn man hvað heitir. Karlmaður sigraði heiminn – Rocky Balboa. Karlmaður uppgötvaði geislavirknina - John Radium. Hvort sem við erum að leita nýrra landa, finna upp frábæra hluti, byggja upp stórveldi eða banga chicks, þá erum við alltaf að sigra nýtt land og eigna okkur það.

Karlmaður fann Ameríku.

Karlmaður steig á tunglið.

Karlmaður sigraði heiminn.

Karlmaður uppgötvaði geislavirkni.

Hvers á karlmaðurinn að gjalda hér?

Það er því sorglegt að vita til þess að þarna úti séu konur sem neiti manni sínum um endaþarmsmök og þar af leiðandi rétti sínum sem karlmanni. Það er ekkert jafn grimmilegt og að neita sönnum karlmanni um að fullkanna yfirráðasvæði sitt! Viljið þið ekki alveg eins skera undan okkur og geyma gripinn í krukku á stofuborðinu?!? Innlitútlit sagði það nefnilega svo lækkert við hliðina á kristalsblómavasanum!!!!!
Þess vegna neyðast margir okkar út í framhjáhald eða til að slíta sambandinu, þó það sé kannski fínt að öðru leyti. Málið er að ef Guð er til þá er hann ekki galinn gæji, því hann hugsaði fyrir ofhlaðinni kynhvöt karla (og ef hann er plat þá er þetta ágætis frammistaða af hendi náttúruvalsins). Konur eru nefnilega með alveg þrjú göt og algjör synd að sóa einu þeirra. Í raun mætti kalla það crime against nature, eins og að neita höfrungi að synda um hafið eða ungum fola að hlaupa frjáls um.

Það sem þú, sem kona, verður að spyrja þig að er hversu mikið þú ert tilbúin að leggja á þig til að viðhalda sambandinu og forðast það að verða einmana piparjúnka sem enginn vill horfa á, hvað þá snerta. Hvað er svona hræðilegt við snöggan bakgarðssprett? Er það heimsendir?

Málið er að konur leggja á sig allskonar þjáningu „ástarinnar“ vegna, og ber þar næst að nefna barnsfæðingar. Ég meina, pælið í þessu í smástund: Konu finnst ekkert mál að rústa á sér stinnum maganum, fitna svo um munar, safna ógeðslegri appelsínuhúð (sem fer ekki sama hvað!) bara til þess að geta ungað út einu barni í veröld sem þarf að kljást við offjölgunarvanda á heimsvísu. Miðað við það, er þá of mikils mælst að þola nokkurra mínútna óþægindi (herramenn eru snöggir af ef konan kýs!) til að veita elskhuga þínum ánægju og bjarga sambandinu? Setjið þetta í samhengi gott fólk! Kræst!

Þess vegna skulið þið sýna manni ykkar skilning þegar hann biður þig um að kanna nýtt land í svefnherberginu. Víkkaðu sjóndeildarhringinn. Sjáðu hlutina í röklegu samhengi. Ég veit að það er erfitt fyrir þig, en þetta er engin ástæða til þess að láta tilfinningarnar hlaupa með sig í gönur. Og minnum okkur á að það er einmitt út af óþarfa tilfinningasemi sem konur voru ekki fyrstar á tunglið eða fyrstar til þess að uppgötva geislavirknina.