Eftir að ég birti átfittmyndina af mér í rauða latexsamfestingnum af kærastanum þá bentu nokkrir lesendur mér kurteislega á að ég væri alltof flatbrjósta og ætti að sjá sóma minn í því að fara í brjóstastækkun. Þetta hefur mig raunar lengi grunað, að útlit mitt væri óásættanlegt í nútímasamfélagi, og þarsem svo lítið mál er að laga náttúrulegan vanskapnað á borð við lítil brjóst hef ég mér engar málsbætur.
Reyndar væri það sjálfsögð kurteisi af mér við samferðarmenn mína að láta laga þetta, og þá gæti ég líka hætt að vanvirða sköpunarverk fataframleiðenda með því að passa ekki í flíkurnar frá þeim eða þurfa að láta breyta þeim svo þær passi mínu pervisna formi.
Brjóstastækkun er líka afar þægileg og ódýr aðgerð. Hún tekur u.þ.b. tvær klukkustundir og kostar ekki nema 375.000-460.000 kr., „mjög lágt hlutfall kvenna fær innvortis sýkingu í vefina kringum brjóstapúðann“, og einungis í „einstaka tilfellum getur púðinn sprungið eða lekið“.
En gerist það er það svosem ekkert stórmál, því það eina sem skeður er að þá „getur sílikongel smeygt sér inn í aðra vefi í brjóstinu og myndað lítil lokuð hólf utan um gelið hér og hvar í brjóstinu. Við þetta eru miklar líkur á að brjóstið aflagist og glati eðlilegu formi sínu“, en „ekki tekst þó alltaf að fjarlægja allt gel úr brjóstinu komi slíkur leki upp“.
Ég ákvað að fá mér sílikonpúða frekar en með saltlausn, því „á liðnum áratug hefur sílikonpúðinn verið ítarlega rannsakaður og mestallur ágreiningur um öryggi sílikonpúðans verið leystur“.
En einsog þið vitið þá er mér afað umhugað um náttúruna, og umhverfisvernd er a.m.k. á topp 750 listanum yfir áhugamál mín, og því fannst mér svolítið slæmt að vera að styðja framleiðslu á svo ónáttúrulega efni sem sílikon er, en ég var þó tilbúin að gera það af kurteisi við fataframleiðendur.
Þið getið því ímyndað ykkur gleði mína þegar ég rakst á afar áhugaverða grein í róttæku kínversku læknisfræðiblaði þarsem kynntir voru til sögunnar nýir, byltingarkenndir og umhverfisvænir brjóstapúðar.
Þarlendum læknum hefur nefnilega tekist, með aðstoð stofnfruma úr kínverskum stúlkubörnum sem enginn vill eiga, að rækta marglyttur sem henta einstaklega vel sem brjóstapúðar.
Skýringarmynd 1: Sílikonbrjóstapúðar. |
Skýringarmynd 2: Erfðabreyttar kínverskar marglyttur. |
Skýringarmynd 3: Fleiri erfðabreyttar kínverskar marglyttur. |
Einsog þið sjáið af skýringarmyndunum hér að ofan er munurinn nánast enginn. Marglytturnar eru auk þess mun hentugri kostur því þær eru 100% náttúrulegar, menga ekki og samlagast stoðvef í brjóstum fullkomlega. Að auki fara stofnfrumurnar útí blóðrásina og minnka hrukkur, auka kynhvöt og bæta meltinguna.
Ég ætla því að hafa samband við lýtalækna hérlendis og athuga hvort þeir hafa ekki áhuga á að prófa þessa róttæku lækningaraðferð, fyrstir Evrópubúa.
xoxo
-h
Frábær grein. Ein athugasemd. Fataframleiðendur gera almennt ekki ráð fyrir stórum brjóstum í fötum (eigin reynsla). Hold kemur ekki í neinum stöðluðum stærðum og það er erfitt að koma því fyrir í textíl nema sniðið sé sérgert fyrir hvern og einn. Hugmyndin um stærðir fyrir fatnað er tiltölulega ný, ekki nema um 100 ára ( kölluð pret-a porter, föt sem eru tilbúin í búðinni, ekki sérgerð fyrir þig, hluti af iðnbyltingunni) . Áður var allt sérsaumað fyrir alla (nema fátæklinga). Sú humynd að hægt sé að skifta öllum líkömum upp í um 3-5 stærðir er í raun fáránleg og þjónar einungis massaframleiðslu sem er tiltölulega ný af nálinni!
ReplyDeleteKæra Linda Björg,
ReplyDeleteÞetta er alveg rétt hjá þér. Þessvegna hef ég einmitt ákveðið að fá mér ekki of stór brjóst, heldur nákvæmlega brjóstastærðina sem fataframleiðendur gera ráð fyrir að ég hafi miðað við hæð, mittismál og búklengd.
Ég hef því miður ekki efni á að láta sérsauma fyrir mig föt, og vil líka frekar vera í stöðluðum líkamshlutföllum, einsog til er ætlast.